Bezorgd

Laatst was ik bezorgd. Bezorgd om Annie*. Annie is een bewoonster die al heel lang bij ons woont. We kennen haar goed. Het is een lieverd!
Ik was bezorgd, want Annie is in de afgelopen jaren al meerdere keren flink ziek geweest. 

 

Ik begon onlangs mijn ochtenddienst na overdracht van de nachtdienst en na het inlezen in het dossier. Annie is weer ziek. Geen Covid, maar ze is erg benauwd, heeft koorts en ze heeft al haar buikademhalingsspieren nodig om lucht te krijgen, ondanks de zuurstof. Mijn collega maakt zich ook zorgen.

Ik beloof snel naar Annie toe te gaan en neem het zodoende over van mijn collega. 

Snel wens ik mijn collega nog ‘Welterusten’ en ik haast me naar Annie toe. 

 

Ik zie dat ze slaapt. Maar ik zie ook dat ze zweet. De zuurstof staat op het maximale wat ik kan geven. ‘Goedemorgen, Annie’, zeg ik, terwijl ik mijn hand op haar hand leg. Ze reageert niet, ze blijft slapen. Ik doe alle controles en constateer dat ze ook last heeft van hoogzittend slijm, zoals wij dat noemen. Voorzichtig maak ik haar toch wakker. Ik wil weten of ze goed op mij reageert. Annie wordt wakker. Ik geef haar medicijnen en laat haar vernevelen, zodat het slijm hopelijk minder wordt. Het helpt!

 

Gedurende de dag zorg ik samen met een collega goed voor Annie. 

Als ik naar huis ga vind ik haar stabiel. Toch hoop ik dat ze verder opknapt, want het is altijd spannend!

 

Een aantal dagen later werk ik weer op ‘mijn’ afdeling. Ik loop de huiskamer binnen en ik zie Annie zitten. Zonder zuurstof en ze lacht!
‘Gerliene!’, zegt ze. Ik glimlach en ik ben blij dat ze er weer zo bij zit!

Tijdens de koffie zit ze tegenover me. Ze maakt met haar vingers een gebaar in de lucht in de vorm van een hartje. ‘Voor jou’, zegt ze. Weer glimlach ik. Van opluchting en dankbaarheid!

 

We kennen elkaar al jaren. Ik ben gehecht aan de bewoners. Net als mijn collega's. Maar andersom ook. De bewoners raken aan ons gehecht. Ook Annie! 

Als ik weer naar huis ga denk ik daar nog even over na. Wat bijzonder als het zo mag zijn! En even heb ik een moment van trots: Wat is werken in de zorg toch prachtig en waardevol. Ik zou het iedereen aanbevelen!

 

*Niet haar echte naam.

365