Misschien kijk jij ook wel uit naar de vakantie. Of misschien ben je nu al vrij?
Wij hopen dit jaar weer fijn op vakantie te gaan. En na een druk jaar kun je daar echt naar verlangen.
Toch zette het me pas aan het denken. Ik draaide een avonddienst op onze afdeling.
Een bewoner vroeg aan mij of ik het raam open wilde zetten. Toen ik vroeg: ‘Heeft u het warm?’ gaf ze als antwoord dat ze zo graag de vogels nog wilde horen. We kregen zo ineens een praatje. Ze vertelde dat ze altijd een echt buitenmens was. Ze had veel in de tuin gewerkt, ze hield van de natuur.
Ze vroeg zich hardop af of ze ooit nog buiten zou komen. Ze is namelijk ernstig ziek.
We praatten er nog even over door en daarna ging ik weer aan het werk.
Mijn gedachten gingen ook verder: Hoe mooi zou het zijn als deze bewoner nog één keer naar buiten zou kunnen? Lopen gaat niet meer, in de rolstoel ook niet. Dan blijft er maar één ding over en dat is met bed en al naar buiten.
Ik liep naar haar terug en deed haar het voorstel om zo naar buiten te gaan. Ze begon te glimlachen. Wat zou dat heerlijk zijn!
Zo gezegd zo gedaan. Samen met een andere collega reden we de bewoner in haar bed naar buiten. Ze heeft een tijdje buiten kunnen zijn.
Het was fijn, maar ook confronterend voor haar. Afscheid nemen van de zon, het gefluit van de vogels, het net gemaaide gras dat zo lekker ruikt. ‘Het zijn de kleine dingen’, zeggen wij heel vaak tegen elkaar als collega's. En zo is het ook!
Een paar weken later fiets ik door het dorp. Ik ruik het net gemaaide gras. Ik hoor de vogels en ik zie de zon. En ik wijs mijn kinderen hier nog extra op: geniet van deze alledaagse dingen. Waardeer het, ook op vakantie of als je thuis blijft in de vakantie!
En als je ’s morgens wakker wordt, denk dan aan het volgende gedichtje:
De zon komt op, maakt de morgen wakker;
Mijn dag begint met een lied voor U.
En wat er ook gebeurt, en wat mij ook mag overkomen.
Laat mij nog zingen als de avond valt!
Iedereen een goede en fijne vakantie toegewenst!