‘Wauw, wat een switch!’, dit zijn woorden die ik de afgelopen tijd veel gehoord heb wanneer ik mensen vertelde over de meest recente verandering in mijn leven. Na drie jaar lang Bedrijfskunde gestudeerd te hebben aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam was het tijd voor een verandering. Begrippen als ‘winstmaximalisatie’, ‘efficiëntie’ en ‘duurzame innovatie’ hoop ik voorlopig even niet meer te horen. Vanaf september dit jaar ben ik namelijk begonnen aan de opleiding Verpleegkunde aan de Hogeschool Rotterdam. Hier had ik al maanden naar uitgekeken. Ik wist namelijk al een lange tijd dat de opleiding Bedrijfskunde niet bij mij paste. Het bleek dat ik niet geïnteresseerd was in verschillende methoden om bedrijfsprocessen te optimaliseren. Ik wilde wel altijd weten hoe ik moest handelen in een medisch noodgeval.
Voordat ik verder ga, zal ik me trouwens eerst even voorstellen. Ik ben Marijke Korevaar, 21 jaar oud en ik woon ruim anderhalf jaar op kamers in de mooiste stad van het land genaamd Rotterdam, of anders gezegd: 010. Al ruim vier jaar werk ik met plezier in Salem. Eerst als voeding- en woongroepassistent op de Ichthus en sinds juni dit jaar als oproepkracht medewerker zorg op de Boterbloem.
En eerlijk: het is elke werkdag weer genieten! Natuurlijk, om 7 uur ’s morgens heb ik ook weleens een ochtendhumeur, maar over het algemeen heb ik veel zin om te werken! Dit komt doordat ik in Salem erachter ben gekomen dat mijn hart in de zorg ligt en niet in het bedrijfsleven. De afdeling Boterbloem is een PG-afdeling. De bewoners zijn dementerend of hebben een andere psychische aandoening die verband houdt met ouderdom. Deze bewoners hebben echt mijn hart gestolen. Ik geniet van hun openheid en oprechtheid. Ik word blij van een lach op hun gezicht als ze zich goed voelen en ik zie het als een uitdaging om bewoners zo comfortabel mogelijk te laten zijn, ook al kunnen zij dit niet meer verbaal uitdrukken.
Na een dag werken in Salem ga ik vaak enthousiast naar huis. Dit was niet het geval toen ik nog Bedrijfskunde studeerde. Zeker, ik heb veel geleerd en ik ben blij dat ik het afgerond heb. Maar ik ben nog blijer dat ik eindelijk de keuze heb gemaakt om mijn hart te volgen. Het is een grote verandering, maar ik heb zeker geen spijt. De afgelopen zomervakantie heb ik de kans gekregen om mee te draaien in de zorg en ik vond dit in één woord fan-tas-tisch! Ik vind het zo bijzonder om iemand te mogen verzorgen. Daarom kijk ik uit naar de aankomende jaren. Ik hoop en wens dat ik mijn kennis kan verbreden om uiteindelijk een goede verpleegkundige te worden met oog en hart voor de patiënt. Van A naar Beter. Ik hoop af en toe ook een column te verzorgen om zo mijn ervaringen met jullie te delen. Tot schrijfs!